Korte inhoud:

​

'De Kanaalkinderen.' Het was maar een van de vele bijnamen die de pers ons gegeven had, en veruit de meest vriendelijke...

Het leven is meer dan wat aan de oppervlakte kan worden waargenomen. De rimpelloze waterspiegel verbergt dikwijls peilloze diepten.
Een in onbruik geraakt kanaal. Diep. Donker. In het water en langs de oevers zijn nog de sporen terug te vinden van dramatische gebeurtenissen uit het verleden. Een smokkeltocht die verkeerd afliep. Een aanslag van het verzet op een Duitse trein. De zinloze moord op een kind. Lichamen die werden weggewerkt in een betonnen dijkversteviging. Heeft dit alles alleen met de aanwezigheid van het kanaal te maken?

Kanaalkinderen is een boek over het verleden dat het heden nooit met rust laat. Over voorwerpen die de loop van mensenlevens bepalen. Over de oorlog die voor sommigen nog niet voorbij is. En bovenal is het een boek waarin de grens tussen leugen en waarheid al even troebel is als het water van het kanaal zelf.